Tryb rozkazujący

Czas teraźniejszy

Czasowniki deklinacji Α tworzą ten czas przez dodanie do tematu czasu teraźniejszego końcówek -ε (w liczbie pojedynczej) i -ετε (w liczbie mnogiej). Jeśli otrzymana forma liczby pojedynczej ma więcej niż dwie sylaby, akcent kładziemy na trzeciej sylabie.

Podobnie tworzą ten czas czasowniki deklinacji Β₁, tylko końcówkami są -α w liczbie pojedynczej i -ατε w liczbie mnogiej.

Czasowniki koniugacji Β₂ tworzą osobną formę czasu teraźniejszego tylko w liczbie mnogiej, przez dodanie końcówki -είτε. W liczbie pojedynczej używa się formy 2. osoby lp. trybu łączącego.

Łatwo zauważyć, że druga osoba liczby mnogiej trybu rozkazującego zawsze jest równa tej formie trybu oznajmiającego, a druga osoba liczby pojedynczej różni się od odpowiedniej formy trybu rozkazującego tylko brakiem końcowego -ς (w deklinacjach Α i Β₁).

Aoryst

Aoryst, czyli forma dokonana, trybu rozkazującego tworzy się przez dodanie do tematu aorystu końcówek -ε, w liczbie pojedynczej, oraz -τε w liczbie mnogiej. Jeśli otrzymana forma liczby pojedynczej ma więcej niż dwie sylaby, akcent kładziemy na trzeciej sylabie. W liczbie mnogiej akcent zawsze pada na przedostatnią sylabę:

Jeśli temat kończy się na jedną ze spółgłosek -β, -γ, -θ, -ν, między tematem a końcówką liczby mnogiej kładziemy przyrostek -ε:

Czas przeszły dokonany

Czas przyszły dokonany trybu rozkazującego tworzy się opisowo i jest równy drugiej osobie czasu przeszłego dokonanego trybu łączącego: