Przedimek

Przedimek określony

Rodzajnika określonego używamy:

1. zwykle przed nazwami własnymi, nazwami narodów oraz nazwami geograficznymi: ο Γιάννης Janis, ο Έλληνας Grek, οι Αθήναι Ateny
2. zawsze po zaimku wskazującym, który występuje w roli określenia: αυτό το βιβλίο ta księga. Jeśli rzeczownik jest określony przez zaimek wskazujący i przymiotnik, przedimek stawiamy przed przymiotnikiem: αυτή η ωραία γυναίκα ta piękna kobieta.
3. po przymiotnikach zaimkowych όλος, ολόκληρος, ολάκερος oraz po zaimku względnym οποίος: όλοι οι άνθρωποι wszyscy ludzie, τον οποίον είδα ten, którego widziałem.
4. przed rzeczownikami, określonymi przez enklityczny zaimek dzierżawczy: το βιβλίο μου moja książka, το δικό μου βιβλίο moja (własna) książka.
5. przed substantywizacja częścią mowy: ο ευτυχής szczęściarz

Zwykłym szykiem słów jest: przedimek - określenie - rzeczownik, na przykład: το ψηλό δέντρο wysokie drzewo. Niemniej jednak, określenie może występować również po rzeczowniku. W takim przypadku przedimek występuje dwukrotnie: το δέντρο το ψηλό.

W wypadku gdy przedimek określa kilka złączonych kontekstem rzeczowników, często używa się wspólnego przedimka: τα ξάρτια και πανιά liny i żagli.

Przedimka nie używamy:

1. Przed orzecznikiem rzeczownikowym: είμαι γιατρός jestem lekarzem.
2. W tytułach, szyldach, obwieszczeniach i tp.
3. W spisach: σε κείνα τα μέρη πού βουνά και κάμποι είναι ντυμένοι λευκή στολή w tych krajach, gdzie góry i równiny ubrane są w białą odzież.
4. W niektórych zwrotach idiomatycznych: σηκώνει κεφάλι podnosi głowę, έχει καλό αυτί ma dobry słuch.

Żeby zapobiec powtórzeniu tego samego rzeczownika w jednym zdaniu, używamy przedimka, zamiast podalszych występowań rzeczownika: η κατοικία μας και η των γειτόνων μας nasze mieszkanie i mieszkanie naszych sąsiadów.

Przedimek nieokreślony